Smrt fizičkog tela, momenat je u kome se duša rađa u svetlosti, momenat u kome se duša sjedinjuje sa Univerzumom, u kome se “vraća kući”, beskrajnoj ljubavi iz koje sve je nastalo, smislu svega. Smrt je kraj svih fizičkih muka, sveg ovozemaljskog bola, momenat prosvetljenja, u kome uvidimo mizernost svih problema koje smo smatrali velikim u odnosu na beskonačnost našeg bivstvovanja, momenat u kome spoznamo vezu i jedinstvo svega i svih. Ciklus koji prođemo od rođenja do smrti, samo je karika u lancu iskustva kojim naše duše evoluiraju.
